Shanghai, New York, Peru
Door: Cathelijne
25 Mei 2014 | Peru, Puno
SHANGHAI
Na de derde keer Kuala Lumpur, hadden we er genoeg van en vervolgden we onze reis naar Shanghai, China. Er zijn zoveel chinezen all over the world die allerlei landen bezoeken om foto's te maken. Nu werd het tijd voor ons om dat te doen en werden de rollen omgedraaid. Na een vlucht van 5 uur kwamen we 's nachts aan op het vliegveld. Nadat we een taxi aangesmeerd hadden gekregen, reden we door een donkere stad naar ons hotel. Aangekomen bij ons hotel bleek dat we moesten communiceren door middel van een vertaal app. De taxichauf vroeg mij op die manier om een 'beauty tip'. Die kreeg hij uiteraard niet. De jongen van de receptie sprak ook al via diezelfde app. In onze super kitsche hotelkamer bleek dat de bedden van steen waren. Tenminste, dat voelde zo. Toen wij de volgende dag wakker werden, voelde het alsof we de hele nacht hadden doorgehaald en ook nog eens in elkaar geslagen waren. Chinezen geloven hoe harder het bed is, hoe beter dit is voor je lichaam. Dit ging niet voor ons op.
In het begin waren we een beetje bang om de stad te gaan verkennen. Dit omdat wij geen chinees spreken. Door middel van een gedownloade app en het vergelijken van de chineze tekens op de plattegrond met en de straatnamen, kwamen we een heel eind. We werden wel raar aangestaard (vooral naar onze voeten), misschien omdat we de enige westersen waren of omdat we hele grote voeten hebben. Een paar chinezen wilden zelf met ons op de foto. Het was erg gaaf om te zien dat China een unieke cultuur heeft met aparte waarden, normen en (vieze) gebruiken. In de supermarkt in de winkel lagen op de vleesafdeling levende kikkers, slangen en schildpadden, die in de bonus waren, te wachten om opgegeten te worden. Kleine kindjes liepen met een broek aan die een gat had bij de kont, zodat ze elk moment op straat konden poepen en plassen zonder moeilijk te doen. Ook konden we niet wennen aan het geroggel en geslurp van noodles. Na de vele indrukken die we opdeden tijdens het wandelen door hebben we ook een prachtig uitzicht over de stad gehad in een toren van meer dan 200 m hoog, met een vloer van glas. Dat was best spannend! 's avonds toch ook maar noodles geslurpt. Via de app vroegen we om vegatarische noodles, bang om hond of kat voorgeschoteld te krijgen. Uiteindelijk was het allemaal toch niet zo eng en hebben we erg genoten van deze interessante stad.
NEW YORK CITY
De volgende dag zou een lange dag worden. Vanaf Shanghai vlogen we in twee uur naar Seoul, zuid Korea. Leuk om te kunnen zeggen dat we daar ook nog geweest zijn. Vanaf daar vlogen we verder naar New York, deze vlucht duurde iets langer, namelijk 15 uur. Gelukkig had het vliegtuig schermpjes om films te kijken en spelletjes te spelen. We vermaakten ons dus wel. De Aziaat naast mij was ook erg amuserend. Na twee biertjes was hij dronken en viel hij steeds tegen mij aan in slaap. Classic. Na een lange vlucht kwamen we dan eindelijk aan in het centrum van de wereld (tenminste dat zouden de Amerikanen zeggen). En daar stond Cock, de vader van Desley ons op te wachten. Hij kwam ons opzoeken in New York! Het was ijskoud, het waaide en het regende. Gelukkig was het hostel in Brooklyn lekker warm en sliepen we als roosjes.
De volgende dag was het gelukkig top weer gingen we met de metro naar DE plek in New York: timesquare. Super gaaf om opeens op de plek te zijn die je in alle series en film ziet! Na een bezoekje aan de super overdreven m&m winkel, liepen we via (garden on) Broadway naar Central park. Hier hebben we de strawberriefields gezien en een heerlijk broodje hebben gegeten in een restaurantje in het zonnetje.
Hierna vervolgden we onze wandeling door de duurste straat van de wereld, fifth avenue. Heel cool, alle dure merken waren vertegenwoordigd. Natuurlijk niks gekocht;) Verder waren de parkjes madison square en bryantpark heel leuk. In een klein stukje groen, staan van die franse tafeltjes en stoeltjes waar je lekker je eigen eten en drinken kan nuttigen. Ziet er super gezellig uit. Rond een uur of drie gingen we in de rij staan om kaartjes te kopen voor een musical op Broadway!!! Het werd Mamma Mia! Super gaaf om dat mee te maken!
De volgende dag hadden we weer een druk programma. We zijn onder naar het vijheidsbeeld en naar ground zero geweest. Zij hebben daar twee mooie monumenten neergezet. Ook hebben ze een nieuwe toren gebouwd, welke nu de hoogste van Amerika is. Ze bouwen er in totaal 7. Lekker typisch Amerikaans. Bij alle highlights moesten we door een soort vliegtuig beveiligingscontrole, ook dat was typisch Amerikaans. Schaf dan vuurwapens af in plaats van overal bordjes op te hangen dat vuurwapens niet toegestaan zijn. Maargoed. Wallstreet was ook gaaf om te zien. Uiteraard die dag een lekkere hotdog gegeten en de burger kon daarna ook niet achterblijven. Jamjam. 'S avonds was ik zo moe dat ik met kleren aan in slaap was gevallen.
De derde dag in New York begonnen we met een bezoek aan het Empire state building, waar we op de hoogste verdieping een prachtig uitzicht hadden over de stad. Veel foto's gemaakt uiteraard. Nadat we het grootste warenhuis van New York in en uit waren, aten we een worst op een stok en een hotdog in het zonnetje op die franse stoeltjes waarover ik het eerder al had. Die staan overal in de stad! We hebben daarna de wijken Harlem bezocht, waar we net het gevoel kregen alsof we in de film Save the last dance waren beland, en Greenvillage en Soho, waar we het gevoel kregen of we in Sex in the city waren beland. Ook de wijk Brooklyn is ook weer totaal anders, dat deed mij een beetje industrieel en hipster aan. Heel gaaf dat er in de verschillende wijken zulke verschillende bevolkingsgroepen wonen. Nadat we ons buikje hadden volgegeten in het meatpackers district, hebben we aan de Hudson genoten van de prachtige verlichte skyline van New York!
We hebben zoveel gezien in zo'n korte tijd, de volgende dag was het alweer tijd om afscheid te nemen van Cock, hij vloog weer naar Amsterdam en wij vlogen verder naar Lima, Peru.
PERU
Vanaf NY vlogen wij via Florida naar Lima. Florida is precies zoals op tv. Een strand met daarachter tientallen flats, zon en villa's met een super groen gazon en een zwembad in de achtertuin. Dat zagen we vanuit het vliegtuig. s Avonds laat kwamen we aan in Lima. In het vliegtuig hadden we geen eten gehad en we waren door alle hectiek vergeten wat te halen op het vliegveld. Bij ons hotel aangekomen, vertelde de receptionist dat het niet veilig was voor ons om nog de straat op de gaan. Gelukkig hadden we nog wat dropjes.
In de winter hangt er boven Lima altijd mist en wordt ook wel de meest depressieve stad genoemd. Wij waren daarvan niet op de hoogte en nadat ik het weerbericht (20 graden) had bekeken liepen we vol goede moed met korte broek naar buiten. En meteen weer naar binnen. Iedereen had winterjassen aan. Ook bleek dat we toch niet zo goed Spaans spraken. De twee jaar Spaans die we op de middelbare school hadden gehad kwam gelukkig wel van pas. We kunnen hallo en doei zeggen, vragen hoe het met iemand gaat, hoe iemand heet en hoe oud iemand is. Ik had ook meteen uitgezocht hoe je vraagt waar de wc is. Erg handig. We hadden zelfs nog het boek spaans voor dummies mee, welgeteld 1 avond uit geleerd. De eerste dag in zuid Amerika leerden we dat een tortilla geen tortilla, maar een omelet is. Gaandeweg leerden we best veel nieuwe Spaanse woorden. Gewoon bestellen om te zien wat je krijgt. Lima is een mooie stad. Het was net of we in Spanje waren, we werden uiteindelijk rondgeleid door 2 locals die hun engels graag wilden oefenen. Prima deal.
Na twee nachten Lima, wat ook wel genoeg was, vertrokken we naar Huacachina, een oase in de woestijn. Ik had helemaal geen idee dat er woestijn was in Peru. Het hele stuk van Lima naar Huacachina was een en al zand. De oase was een verademing. Een meertje met palmbomen er omheen tussen super hoge bergen zand was een erg mooi gezicht. Ons hostel had een zwembad in de tuin, gelukkig was het warm, en hebben daar weer lekker aan ons kleurtje gewerkt. Ook hebben we een buggytour gedaan. In een grote open auto crosten we door de zandduinen. Het voelde soms net als een achtbaan, zo hoog en steil waren die bergen. Van diezelfde hoge en steile bergen zijn we sandboardend vanaf gegaan. Op ons buik, op een plank! Eng! Maar erg leuk! Het sandboarden als snownoarden ging niet zo goed. De volgende dag hebben we dit geprobeerd op het heetst van de dag van de hoogste berg uit de omgeving. Ik kreeg toch een beetje hoogtevrees. De Duitser met wie we gingen sandboarden liet zien hoe het moest. Het zag er makkelijk uit maar in de praktijk was het erg moeilijk en gevaarlijk. Des en ik liepen toch een stuk naar beneden en ik besloot dat het veilig was om op mn buik mn weg naar beneden te maken. Een hobbel die ik niet had gezien, lanceerde mij de lucht in. De schaafwonden zijn nog steeds zichtbaar. Het was erg gaaf!
Na 2 dagen te hebben genoten in de zon, vertrokken wij met de nachtbus naar Cusco. Welke op een hoogte van 3360 m ligt. Een ritje van maar liefst 17 uur. Gelukkig waren de enige plaatsen die over waren, VIP plaatsten. Wat betekende: een heerlijke stoel, kussentje, dekentje, tvtje, maaltijden en Incacola (mierzoet drankje/peruaanse cola). Toen we wakker werden en naar buiten keken waren we blij verrast. Wat een prachtige omgeving! Bergen zo hoog en groen, een woeste rivier, cactussen, en allerlei verschillede beesten. Laat in de middag kwamen we in de stad aan. We waren best moe van de reis en besloten de volgende dag de stad te bekijken en een tour te zoeken naar Machu Picchu. We kozen een van de goedkoopste opties. De Incatrail was 500 dollar en vier dagen lopen stond niet hoog op onze verlanglijst (misschien een andere keer). Wij besloten om met een tweedaagse tour mee te gaan. Een minivan bracht ons naar Hydrolectica. De trip van 7 uur was ook al heel mooi en spannend. Een paar kilometer langs een afgrond van 300 m rijden maak je niet dagelijks mee en bezorgde mij de nodige zweethandjes. Vanaf Hydrolectica liepen we met de hele groep 10 km langs de spoorlijn naar Aquas Callientes: de gateaway naar Machu Picchu. De natuur was plots veranderd van een bergklimaat naar een tropisch klimaat. In het stadje was alles goed geregeld: hostel en avondeten stond klaar. Met onze franse vriend die we overal tegen kwamen en een Zwitsers fanatiek stel spraken we af om 4 uur s nachts aan onze tocht naar de Machu Picchu te beginnen. Meer dan 4000 treden omhoog klimmen is niet niets op de vroege ochtend. En dat in het donker. Ik vond het zeker de moeite waard. Vroeg in de ochtend tijdens de rondleiding, waren de ruïnes nog omhult door een dikke mist. Later trok deze weg en konden we de klassieke foto van de ruïnes maken. Heel gaaf! Helaas moesten we later die dag de 4000 treden ook weer afdalen, maar dat was zo gepiept. We namen de trein weer terug naar Hydrolectica, waar we weer de minivan namen. De volgende dag waren we maar net hersteld en maakte we een dagtripje naar de ruïnes van Pisac en de Sacred Valley. Kent, de eigenaar van het hostel, nam ons op sleeptouw en vertelde van alles over de Inca's. Pisac is veel minder toeristisch dan Machu Picchu, en misschien nog veel groter omdat een deel nog onontdekt is... Aan het eind van de dag hadden we ons buik wel vol van de Inca's en namen de nachtbus, welke iets minder luxe was, naar Arequipa.
Arequipa ligt in het zuiden van Peru, 1000 km verwijderd van Lima. Meer zon en minder koud dan in Cusco. Ook dit stadje leek midden in een woestijn te liggen met uitzicht op de wit besneeuwde bergen. Echt prachtig. Na een dagje rust, begonnen we de volgende dag, naja nacht, aan een intensieve dagtour. Om 3 uur 's nachts werden we opgehaald met een busje die ons naar de Colca Canyon bracht. De twee na diepste Canyon van de wereld, waar we super grote condors konden spotten. Verder hebben we veel lama's en alpaca's gezien. Om naast het toeristische geseesight een beetje spanning te creëren, hebben we over de Canyon geziplined. Zelf een lijn op m'n kop gedaan! De volgende dag een dagje rust gepakt en in het hostel met gezellige mensen gekletst.
Omdat we maar 2 weken voor Peru hadden en twee weken voor Bolivia, konden we niet te lang rusten. Vanaf Arequipa namen we de volgende dag de bus naar Puno. Dit is een stadje aan het Titicacameer, welke deels in Peru ligt en deels in Bolivia. Het is het grootste meer van Zuid Amerika en het hoogst liggende commercieel bevaarbare meer in de wereld (wikipedia). Hier verbleven we slechts een nacht om de volgende dag de grens te kunnen oversteken naar Copacabana, Bolivia, dat aan de andere kant van het meer ligt. Daarover later meer...
Gelukkig hebben we geen last van hoogteziekte gehad. We hebben er wel veel mensen over gehoord, sommige slikten er zelfs pillen tegen. Wij dronken elke ochtend cocathee en namen af en toe een cocablaadje. De lokale bevolking zie je met wangzakken vol met cocablaadjes lopen. Men zegt dat je er sterker van wordt, je er fitter van gaat voelen en dat het je longen verwijt waardoor je meer aankan. Op zich een logisch gevolg aangezien een cocablad een bestanddeel van cocaine is.
Liefs, Cathelijne
Na de derde keer Kuala Lumpur, hadden we er genoeg van en vervolgden we onze reis naar Shanghai, China. Er zijn zoveel chinezen all over the world die allerlei landen bezoeken om foto's te maken. Nu werd het tijd voor ons om dat te doen en werden de rollen omgedraaid. Na een vlucht van 5 uur kwamen we 's nachts aan op het vliegveld. Nadat we een taxi aangesmeerd hadden gekregen, reden we door een donkere stad naar ons hotel. Aangekomen bij ons hotel bleek dat we moesten communiceren door middel van een vertaal app. De taxichauf vroeg mij op die manier om een 'beauty tip'. Die kreeg hij uiteraard niet. De jongen van de receptie sprak ook al via diezelfde app. In onze super kitsche hotelkamer bleek dat de bedden van steen waren. Tenminste, dat voelde zo. Toen wij de volgende dag wakker werden, voelde het alsof we de hele nacht hadden doorgehaald en ook nog eens in elkaar geslagen waren. Chinezen geloven hoe harder het bed is, hoe beter dit is voor je lichaam. Dit ging niet voor ons op.
In het begin waren we een beetje bang om de stad te gaan verkennen. Dit omdat wij geen chinees spreken. Door middel van een gedownloade app en het vergelijken van de chineze tekens op de plattegrond met en de straatnamen, kwamen we een heel eind. We werden wel raar aangestaard (vooral naar onze voeten), misschien omdat we de enige westersen waren of omdat we hele grote voeten hebben. Een paar chinezen wilden zelf met ons op de foto. Het was erg gaaf om te zien dat China een unieke cultuur heeft met aparte waarden, normen en (vieze) gebruiken. In de supermarkt in de winkel lagen op de vleesafdeling levende kikkers, slangen en schildpadden, die in de bonus waren, te wachten om opgegeten te worden. Kleine kindjes liepen met een broek aan die een gat had bij de kont, zodat ze elk moment op straat konden poepen en plassen zonder moeilijk te doen. Ook konden we niet wennen aan het geroggel en geslurp van noodles. Na de vele indrukken die we opdeden tijdens het wandelen door hebben we ook een prachtig uitzicht over de stad gehad in een toren van meer dan 200 m hoog, met een vloer van glas. Dat was best spannend! 's avonds toch ook maar noodles geslurpt. Via de app vroegen we om vegatarische noodles, bang om hond of kat voorgeschoteld te krijgen. Uiteindelijk was het allemaal toch niet zo eng en hebben we erg genoten van deze interessante stad.
NEW YORK CITY
De volgende dag zou een lange dag worden. Vanaf Shanghai vlogen we in twee uur naar Seoul, zuid Korea. Leuk om te kunnen zeggen dat we daar ook nog geweest zijn. Vanaf daar vlogen we verder naar New York, deze vlucht duurde iets langer, namelijk 15 uur. Gelukkig had het vliegtuig schermpjes om films te kijken en spelletjes te spelen. We vermaakten ons dus wel. De Aziaat naast mij was ook erg amuserend. Na twee biertjes was hij dronken en viel hij steeds tegen mij aan in slaap. Classic. Na een lange vlucht kwamen we dan eindelijk aan in het centrum van de wereld (tenminste dat zouden de Amerikanen zeggen). En daar stond Cock, de vader van Desley ons op te wachten. Hij kwam ons opzoeken in New York! Het was ijskoud, het waaide en het regende. Gelukkig was het hostel in Brooklyn lekker warm en sliepen we als roosjes.
De volgende dag was het gelukkig top weer gingen we met de metro naar DE plek in New York: timesquare. Super gaaf om opeens op de plek te zijn die je in alle series en film ziet! Na een bezoekje aan de super overdreven m&m winkel, liepen we via (garden on) Broadway naar Central park. Hier hebben we de strawberriefields gezien en een heerlijk broodje hebben gegeten in een restaurantje in het zonnetje.
Hierna vervolgden we onze wandeling door de duurste straat van de wereld, fifth avenue. Heel cool, alle dure merken waren vertegenwoordigd. Natuurlijk niks gekocht;) Verder waren de parkjes madison square en bryantpark heel leuk. In een klein stukje groen, staan van die franse tafeltjes en stoeltjes waar je lekker je eigen eten en drinken kan nuttigen. Ziet er super gezellig uit. Rond een uur of drie gingen we in de rij staan om kaartjes te kopen voor een musical op Broadway!!! Het werd Mamma Mia! Super gaaf om dat mee te maken!
De volgende dag hadden we weer een druk programma. We zijn onder naar het vijheidsbeeld en naar ground zero geweest. Zij hebben daar twee mooie monumenten neergezet. Ook hebben ze een nieuwe toren gebouwd, welke nu de hoogste van Amerika is. Ze bouwen er in totaal 7. Lekker typisch Amerikaans. Bij alle highlights moesten we door een soort vliegtuig beveiligingscontrole, ook dat was typisch Amerikaans. Schaf dan vuurwapens af in plaats van overal bordjes op te hangen dat vuurwapens niet toegestaan zijn. Maargoed. Wallstreet was ook gaaf om te zien. Uiteraard die dag een lekkere hotdog gegeten en de burger kon daarna ook niet achterblijven. Jamjam. 'S avonds was ik zo moe dat ik met kleren aan in slaap was gevallen.
De derde dag in New York begonnen we met een bezoek aan het Empire state building, waar we op de hoogste verdieping een prachtig uitzicht hadden over de stad. Veel foto's gemaakt uiteraard. Nadat we het grootste warenhuis van New York in en uit waren, aten we een worst op een stok en een hotdog in het zonnetje op die franse stoeltjes waarover ik het eerder al had. Die staan overal in de stad! We hebben daarna de wijken Harlem bezocht, waar we net het gevoel kregen alsof we in de film Save the last dance waren beland, en Greenvillage en Soho, waar we het gevoel kregen of we in Sex in the city waren beland. Ook de wijk Brooklyn is ook weer totaal anders, dat deed mij een beetje industrieel en hipster aan. Heel gaaf dat er in de verschillende wijken zulke verschillende bevolkingsgroepen wonen. Nadat we ons buikje hadden volgegeten in het meatpackers district, hebben we aan de Hudson genoten van de prachtige verlichte skyline van New York!
We hebben zoveel gezien in zo'n korte tijd, de volgende dag was het alweer tijd om afscheid te nemen van Cock, hij vloog weer naar Amsterdam en wij vlogen verder naar Lima, Peru.
PERU
Vanaf NY vlogen wij via Florida naar Lima. Florida is precies zoals op tv. Een strand met daarachter tientallen flats, zon en villa's met een super groen gazon en een zwembad in de achtertuin. Dat zagen we vanuit het vliegtuig. s Avonds laat kwamen we aan in Lima. In het vliegtuig hadden we geen eten gehad en we waren door alle hectiek vergeten wat te halen op het vliegveld. Bij ons hotel aangekomen, vertelde de receptionist dat het niet veilig was voor ons om nog de straat op de gaan. Gelukkig hadden we nog wat dropjes.
In de winter hangt er boven Lima altijd mist en wordt ook wel de meest depressieve stad genoemd. Wij waren daarvan niet op de hoogte en nadat ik het weerbericht (20 graden) had bekeken liepen we vol goede moed met korte broek naar buiten. En meteen weer naar binnen. Iedereen had winterjassen aan. Ook bleek dat we toch niet zo goed Spaans spraken. De twee jaar Spaans die we op de middelbare school hadden gehad kwam gelukkig wel van pas. We kunnen hallo en doei zeggen, vragen hoe het met iemand gaat, hoe iemand heet en hoe oud iemand is. Ik had ook meteen uitgezocht hoe je vraagt waar de wc is. Erg handig. We hadden zelfs nog het boek spaans voor dummies mee, welgeteld 1 avond uit geleerd. De eerste dag in zuid Amerika leerden we dat een tortilla geen tortilla, maar een omelet is. Gaandeweg leerden we best veel nieuwe Spaanse woorden. Gewoon bestellen om te zien wat je krijgt. Lima is een mooie stad. Het was net of we in Spanje waren, we werden uiteindelijk rondgeleid door 2 locals die hun engels graag wilden oefenen. Prima deal.
Na twee nachten Lima, wat ook wel genoeg was, vertrokken we naar Huacachina, een oase in de woestijn. Ik had helemaal geen idee dat er woestijn was in Peru. Het hele stuk van Lima naar Huacachina was een en al zand. De oase was een verademing. Een meertje met palmbomen er omheen tussen super hoge bergen zand was een erg mooi gezicht. Ons hostel had een zwembad in de tuin, gelukkig was het warm, en hebben daar weer lekker aan ons kleurtje gewerkt. Ook hebben we een buggytour gedaan. In een grote open auto crosten we door de zandduinen. Het voelde soms net als een achtbaan, zo hoog en steil waren die bergen. Van diezelfde hoge en steile bergen zijn we sandboardend vanaf gegaan. Op ons buik, op een plank! Eng! Maar erg leuk! Het sandboarden als snownoarden ging niet zo goed. De volgende dag hebben we dit geprobeerd op het heetst van de dag van de hoogste berg uit de omgeving. Ik kreeg toch een beetje hoogtevrees. De Duitser met wie we gingen sandboarden liet zien hoe het moest. Het zag er makkelijk uit maar in de praktijk was het erg moeilijk en gevaarlijk. Des en ik liepen toch een stuk naar beneden en ik besloot dat het veilig was om op mn buik mn weg naar beneden te maken. Een hobbel die ik niet had gezien, lanceerde mij de lucht in. De schaafwonden zijn nog steeds zichtbaar. Het was erg gaaf!
Na 2 dagen te hebben genoten in de zon, vertrokken wij met de nachtbus naar Cusco. Welke op een hoogte van 3360 m ligt. Een ritje van maar liefst 17 uur. Gelukkig waren de enige plaatsen die over waren, VIP plaatsten. Wat betekende: een heerlijke stoel, kussentje, dekentje, tvtje, maaltijden en Incacola (mierzoet drankje/peruaanse cola). Toen we wakker werden en naar buiten keken waren we blij verrast. Wat een prachtige omgeving! Bergen zo hoog en groen, een woeste rivier, cactussen, en allerlei verschillede beesten. Laat in de middag kwamen we in de stad aan. We waren best moe van de reis en besloten de volgende dag de stad te bekijken en een tour te zoeken naar Machu Picchu. We kozen een van de goedkoopste opties. De Incatrail was 500 dollar en vier dagen lopen stond niet hoog op onze verlanglijst (misschien een andere keer). Wij besloten om met een tweedaagse tour mee te gaan. Een minivan bracht ons naar Hydrolectica. De trip van 7 uur was ook al heel mooi en spannend. Een paar kilometer langs een afgrond van 300 m rijden maak je niet dagelijks mee en bezorgde mij de nodige zweethandjes. Vanaf Hydrolectica liepen we met de hele groep 10 km langs de spoorlijn naar Aquas Callientes: de gateaway naar Machu Picchu. De natuur was plots veranderd van een bergklimaat naar een tropisch klimaat. In het stadje was alles goed geregeld: hostel en avondeten stond klaar. Met onze franse vriend die we overal tegen kwamen en een Zwitsers fanatiek stel spraken we af om 4 uur s nachts aan onze tocht naar de Machu Picchu te beginnen. Meer dan 4000 treden omhoog klimmen is niet niets op de vroege ochtend. En dat in het donker. Ik vond het zeker de moeite waard. Vroeg in de ochtend tijdens de rondleiding, waren de ruïnes nog omhult door een dikke mist. Later trok deze weg en konden we de klassieke foto van de ruïnes maken. Heel gaaf! Helaas moesten we later die dag de 4000 treden ook weer afdalen, maar dat was zo gepiept. We namen de trein weer terug naar Hydrolectica, waar we weer de minivan namen. De volgende dag waren we maar net hersteld en maakte we een dagtripje naar de ruïnes van Pisac en de Sacred Valley. Kent, de eigenaar van het hostel, nam ons op sleeptouw en vertelde van alles over de Inca's. Pisac is veel minder toeristisch dan Machu Picchu, en misschien nog veel groter omdat een deel nog onontdekt is... Aan het eind van de dag hadden we ons buik wel vol van de Inca's en namen de nachtbus, welke iets minder luxe was, naar Arequipa.
Arequipa ligt in het zuiden van Peru, 1000 km verwijderd van Lima. Meer zon en minder koud dan in Cusco. Ook dit stadje leek midden in een woestijn te liggen met uitzicht op de wit besneeuwde bergen. Echt prachtig. Na een dagje rust, begonnen we de volgende dag, naja nacht, aan een intensieve dagtour. Om 3 uur 's nachts werden we opgehaald met een busje die ons naar de Colca Canyon bracht. De twee na diepste Canyon van de wereld, waar we super grote condors konden spotten. Verder hebben we veel lama's en alpaca's gezien. Om naast het toeristische geseesight een beetje spanning te creëren, hebben we over de Canyon geziplined. Zelf een lijn op m'n kop gedaan! De volgende dag een dagje rust gepakt en in het hostel met gezellige mensen gekletst.
Omdat we maar 2 weken voor Peru hadden en twee weken voor Bolivia, konden we niet te lang rusten. Vanaf Arequipa namen we de volgende dag de bus naar Puno. Dit is een stadje aan het Titicacameer, welke deels in Peru ligt en deels in Bolivia. Het is het grootste meer van Zuid Amerika en het hoogst liggende commercieel bevaarbare meer in de wereld (wikipedia). Hier verbleven we slechts een nacht om de volgende dag de grens te kunnen oversteken naar Copacabana, Bolivia, dat aan de andere kant van het meer ligt. Daarover later meer...
Gelukkig hebben we geen last van hoogteziekte gehad. We hebben er wel veel mensen over gehoord, sommige slikten er zelfs pillen tegen. Wij dronken elke ochtend cocathee en namen af en toe een cocablaadje. De lokale bevolking zie je met wangzakken vol met cocablaadjes lopen. Men zegt dat je er sterker van wordt, je er fitter van gaat voelen en dat het je longen verwijt waardoor je meer aankan. Op zich een logisch gevolg aangezien een cocablad een bestanddeel van cocaine is.
Liefs, Cathelijne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
